اون مثال برای درک موضوعه واگر نه ما روی یک صفحه نیستیم , شما حالت سه بعدی رو در نظر بگیرید نه یک سطح صاف رو, برای مثال وقتی یک گوی فلزی کوچیک توی یک خمیر بزرگ غرق میشه اون گوی فلزی که داخل خمیره , در هر سه جهت طول و عرض و ارتفاع خمیر رو خم میکنه و اونو کج میکنه تا درون اون قرار بگیره , یه خمیدگی ایجاد کرده و حالا دیگه خمیر یکنواخت نیست چیزی درون اون هست که خمیر رو در بعضی جاها فشرده تر کرده و ساختار صاف اونو بهم ریخته , خوب مشخصه که اگر الان چیزی نزدیک اون گوی فلزی باشه به خاطر تغییرات خمیر تحت تاثیر قرار میگیره و با اون حرکت میکنه, در مورد جرم شما این طور در نظر بگیرید که جرم زیاد فضا رو فشرده میکنه به داخل و همین باعث رفتن اجسام به سمت اون گودی میشه(داخل) , در واقع چیزی اونو نمیکشه سمت خودش چون فضا خم شده اجسام اطراف هم به ناچار از فضایی که درونش هستن تبعییت میکنن و به سمت اون جسم میرن, امیدوارم توضیحات در این مورد برای درک مطلب کافی بوده باشه.
اما در مورد جرم خیلی زیاد مثل سیاه چاله ها یا ستاره های نوترونی که در اندازه کوچک دارای جرم فوق العاده زیاد هستن و میتونن در جایی که قرار دارن فضا رو چنان خم کنن که یه گودی خیلی عمیق در فضا ایجاد بشه مثل اینکه با انگشتتون یه باد کنک رو اونقدر فشار بدین که انگشتتون به داخل اون بره و لبه های سوراخ به هم نزدیک بشن چون شما در جای کم نیروی زیاد وارد کردین , مثل سیاه چاله که در فضای کمی که قرار داره جرم خیلی زیادی داره و این خمیدگی که به وجود آورده همه چیز رو درون اون گیر میندازه حتی نور رو چون نور هم باید از فضا عبور کنه و به ناچار از اون فضای خمیده عبور میکنه و به داخل اون فضای خمیده میره ولی چون خمیدگی فوق العاده زیاده و لبه ها به هم نزدیک شده نور اونجا گیر میفته.
اینم بگم هر جرمی بسته به اندازه و چگالی که داره فضای اطراف خودشو خم میکنه نه تمام عالم رو.