فرار مولكولها از سطح مايعات را تبخير سطحي مي گويند. تبخير سطحي در هر دمايي صورت مي گيرد. اما با افزايش دما بر شدت آن افزوده مي شود.
با افزايش دما، مولكولهاي مايع انرژي بيشتري پيدا مي كنند و با سهولت بيشتري ميتوانند از سطح آزاد مايع فرار نمايند. همچنين افزايش سطح مايع باعث مي شود تا تعداد مولكولهايي كه از سطح آن جدا و تبخير مي شوند بيشتر شود.
وجود جريان هوا بر سطح مايع نيز عامل ديگري است كه علاوه بر دو عامل قبل موجب تسريع تبخير سطحي مي شود.
در تبخیر سطحی هر چه تعداد ملکول های هوا روی سطح مایع بیشتر باشد یا به عبارتی فشار هوا بالاتر باشد، احتمال اینکه ملکولی که از سطح مایع جدا شده پس از برخورد با ملکول های هوا به مـایع بـازگردد بیـشتر است.بنابرین فشار هوا یکی از عوامل مؤثر بر سرعت تبخیر سطحی است. در ارتفاعات که فشار هـوا کمتـر می شود سرعت تبخیر سطحی هم بیشتر است. باد نیز باعث می شود ملکول های هوا در سطح مایع حرکت کنند وبه این ترتیب احتمال برخورد ملکول مایع با ملکول های هوا را کمتر می کندو یا ملکول مایع را سریعتر از سطح مایع دور کند. وزش باد باعث سریعتر شدن سرعت تبخیر سطحی می شود و از عوامل موثر درآن است. گرما هم باعث افزایش سرعت ملکول های مایع می شود. ضربات برملکول های سطحی بیشتر و محکم تر می شود وتبخیر را سریع تر می کند. گرما نیز از عوامل موثر بر تبخیر می باشد.
من بعید می دونم که تبخیر سطحی در دریاها بالا باشه . چون به دلیل وجود اب بیشتر روی سطح مایع در در دریاها، رطوبت افزایش می یابد. وقتی رطوبت افزایش می یابد تبخیر سخت تر ایجاد می شود به عبارت دیگر هوا کمتر به مایع بیشتر نیاز پیدا می کندو در نتیجه هوا اب کمتری جذب می کند و نرخ تبخیر سطحی ان کاهش پیدا می کند.