ما در اینجا باید اول مدل استاندارد رو بدونیم مدلی که توضیح میده تمام هستی از چه ذره هایی ساخته شده.
مدل استاندارد تمام ذرات هستی رو به سه قسمت تقسیم میکنه: 1- لپتون ها 2- کوارک ها 3- ذرات میانجی یا واسطه ها
لپتون ها خودشون سه نسل دارند که برای هر نسل چهار حالت دیگه وجود داره جمعا میشه 12 حالت.
کوارک ها خودشون شش طعم دارند (اصطلاح فیزیکی) و هر طعم یه پاد کوارک داره و هر کدوم در سه رنگ هستن که کلا میشه 36 کوارک که البته خیلی از این 36 کوارک ناپایدار هستن و در ماده به کار نرفتن به جز چند تا از اونا.
ذرات میانجی یا واسطه 12 ذره هستن که اگه ذره گراویتون رو هم به اون اضافه کنیم میشه 13 ذره البته ذره گراویتون در آزمایشگاه دیده نشده و فرضی هست و همون ذره ای که به اصطلاح میدان گرانش رو ایجاد میکنه.
در کل 61 ذره در مدل استاندارد موجوده برای توضیح کل جهان هستی.
حالا خوده این ذرات به دو دسته تقسیم میشن : 1- فرمیون ها 2- بوزون ها
فرمیون ها ذراتی هستن که تمام جرم اساسی ماده از اونا ساخته شده یعنی لپتونها و کوارکها.
بوزون ها ذراتی هستند که حاملین نیرو هستند.
یعنی فرمیون ها بخش اصلی ماده هستن و بوزون ها حاملین نیرو مثل: فوتون ها یا همون نور که نوعی بوزون هست.
تفاوت اصلی بوزون با فرمیون هم توی اینه که فرمیون ها نمیتونن همزمان یه مکان رو اشغال کنن ولی بوزون ها میتونن.
در ضمن توی تئوری میدان کوانتوم نسبیتی ذرات با اسپین صحیح بوزون هستند و ذرات با اسپین نیمه صحیح فرمیون هستند.
توی جهان هستی چهار نیرو رو میشناسیم 1- نیروی الکترو مغناطیس که با بوزون فوتون منتقل میشه 2- نیروی ضعیف 3- نیروی قوی 4- نیروی گرانش که که با پذیرفتن بوزون گراویتون با اون منتقل میشه.
در یکی از کتابهای معروف به اسم «ذره خدا: اگر پاسخ کائنات است، سؤال چیست؟» که سال پیش چاپ شد, برای اولین بار بوزون هیگز را ذره خدا نامید.
این داستان کل بوزون ها و ذرات جهان هستی در مدل استاندارد بود.